4.
-Anne, bir anını benimle paylaşır mısın?
-Tabi ki kızım. Eskiden köylülerin şehre ayak uyduramayacağını, bu yüzden şehre göç etmemeleri gerektiğini düşünürdüm. Doğduğun sene yan dairemize yeni bir komşu taşınmıştı. Konuşmalarından, kıyafetlerinden köyden yeni geldikleri belli oluyordu. Her gördüklerinde selam verir, hâlimi hatırımı sorarlardı. Ancak ben uzak durmaya çalışır, hep gürültü yaptıklarından şikâyet ederdim.
-Halime teyzelerden mi bahsediyorsun anne?
-Evet kızım. Eskiden bu kadar samimi değildik. Ta ki o güne kadar. Soğuk bir kış günüydü ve baban iş için şehir dışındaydı. Sen çok hastalandın ve ben ne yapacağımı bilemiyordum. O kadar çok ağlıyordun ki sesin tüm apartmanda duyuluyordu. Halime teyzen zilimizi çaldı ve bir sorun olup olmadığını sordu. Ben cevap bile verememiştim. Kadıncağız seni görünce hemen kocasına haber verdi. Seni hastaneye götürdük. Eve döndüğümüzde Halime teyzen benimle beraber sabaha kadar uyumadı. Baban dönünceye kadar da beni hiç yalnız bırakmadı.
Parçada anlatılan durumla ilgili;I. İnsanlar hakkında oluşturduğumuz ön yargılar sonrasında o insanlara ihtiyaç duyabiliriz.
II. İnsanlar hakkında ön yargılı olmaktansa onları tanımaya çalışmalıyız.
III. Her zaman ön yargılarımızda haklı çıkarız.
yargılarından hangilerine ulaşılabilir?
Doğru Cevap: "B" I ve II.